Τι εστί ποδόσφαιρο; Κάποιος θα έλεγε ότι είναι η καταφυγή των αδύναμων και κατατρεγμένων της κοινωνίας. Γεννήθηκε απ’ τους χωρικούς της Βρετανίας και διαδόθηκε λόγω της παγκόσμιας επικράτησης των Βρετανών. Στην Ελλάδα, όπως και σε πολλές άλλες χώρες προφανώς, έφτασε μέσω των ναυτών στα μεγάλα λιμάνια. Η απλότητά του κέρδισε τον κόσμο που ερχόταν σε επαφή μαζί του. Δεν χρειάζονταν ούτε ακριβά άλογα όπως η ιππασία και το πόλο, ούτε περίτεχνα εξαρτήματα, ούτε ειδικά κατασκευασμένα γήπεδα: μόνο δυο τέρματα, μια μπάλα, μια ανοιχτωσιά και 22 ενδιαφερόμενοι. Έγινε η αγαπημένη ενασχόληση των εργατών στα εργοστάσια, των ναυτών στα ναυπηγεία, των μαθητών στα διαλείμματα, ακόμα και των στρατιωτών στα χαρακώματα. Έδωσε ευκαιρίες στα φτωχά παιδιά της φαβέλας να βγουν απ’ την φτώχια και την αφάνεια, τους τράβηξε μακριά από μια ζωή ανέχειας. Με την άνοδο των πιο οργανωμένων σωματείων, βοήθησε στην κοινωνική συνοχή κι έγινε κομμάτι της ταυτότητας των κοινωνιών που ρίζωσε. Για μια τέτοια ιστορία θα μιλήσουμε κι εμείς περίπου σήμερα. Σήμερα θα περιηγηθούμε σε μια εποχή που το όμορφο παιχνίδι ένωσε μια πόλη για να διεκδικήσει τα αιτήματά της στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και την θέση της ως ίση ανάμεσα στα θηρία του αστικού κατεστημένου της Ελλάδας, εντός κι εκτός αθλητικών πλαισίων.
Βρισκόμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 80. Άνεμος αλλαγής πνέει για την Ελλάδα, Ανδρέας Παπανδρέου και ΠΑΣΟΚ στο τιμόνι, είσοδος στην ΕΟΚ, οι πρώτες υπόνοιες εξευρωπαϊσμού της ελληνικής κοινωνίας. Τα πρώτα ευρωπαϊκά κονδύλια αρχίζουν να ξεπροβάλλουν στην αγροτική Θεσσαλία και η εποχή της ευμάρειας ανατέλλει δειλά δειλά πάνω απ’ τον πολύπαθο κάμπο. Στα ποδοσφαιρικά τεκταινόμενα, η κυριαρχία του λεκανοπεδίου και της Θεσσαλονίκης είναι κραταιά και αδιαμφισβήτητη. Μερικές περιοδικές επαρχιώτικες αναλαμπές δεν αρκούν για να κάμψουν την επικρατούσα εικόνα της αθλητικής επιβολής των δυο μεγάλων αστικών κέντρων στα μικρότερα της υπόλοιπης Ελλάδας.
Η πόλη της Λάρισας εκπροσωπείται αυτή την περίοδο απ’ την ΑΕΛ, για την οποία πιστεύω ότι ιδιαίτερες συστάσεις δε χρειάζονται. Η ομάδα προέκυψε περίπου 2 δεκαετίες νωρίτερα απ’ την συνένωση των μικρότερων λαρισαϊκών σωματείων. Εκπροσωπούσε δηλαδή όχι μια μικρή φραξία του οπαδικού δυναμικού, αλλά την μεγάλη πλειοψηφία του λαρισαϊκού φίλαθλου κοινού. Τα τελευταία χρόνια βρίσκεται σε ανοδική πορεία. Έχει κερδίσει την άνοδο της απ’ την Β’ Εθνική, έχει φέρει τον ευρωπαϊκών προδιαγραφών Πολωνό Γκμοχ για προπονητή, κι έχει επενδύσει στην ανάδειξη και αξιοποίηση των ντόπιων ταλέντων του κάμπου. Στο τιμόνι βρίσκεται η οικογένεια Καντώνια, οι βιομήχανοι της τοπικής Βιοκαρπέτ, οι οποίοι έχουν αναλάβει ως προσωπική υπόθεση την επιτυχία της ΑΕΛ και την επιτυχία της στο ποδοσφαιρικό στερέωμα. Λέγεται μάλιστα ότι η έξοδος στην Ευρώπη ήταν υπόσχεση που έδωσε ο πρόεδρος Στέλιος Καντώνιας στον αδερφό του Αντώνη (ηγέτη του όλου εγχειρήματος τον οποίο αργότερα διαδέχτηκε ο Στέλιος) πριν αυτός φύγει απ’ τη ζωή το 1981 νικήμενος απ’ την επάρατη νόσο. Βαρύ το φορτίο της υπόσχεσης.
Δεύτεροι στο πρωτάθλημα τη σεζόν 1982-83, φιναλίστ στο Κύπελλο τη σεζόν 1981-82 και 1983-84. Η κατάρα σπάει τη σεζόν 1984-85, όταν η βασίλισσα του κάμπου ξεπερνάει στην τρίτη και φαρμακερή προσπάθεια το εμπόδιο του ΠΑΟΚ και με σκορ 4-1 κατακτά το πρώτο τρόπαιο στην ιστορία της. Λίγο ήξεραν όμως οι Λαρισαίοι ότι τα καλύτερα βρίσκονταν ακόμα μπροστά τους.
Είναι ένα χειμωνιάτικο πρωινό στην παγωμένη -υποθέτω- Λάρισα και το ημερολόγιο γράφει 27 Δεκεμβρίου 1987. Η ΑΕΛ αντιμετωπίζει στο κατάμεστο Αλκαζάρ τον Παναθηναϊκό. Έχει κάνει ένα πολύ δυνατό ξεκίνημα στη χρονιά και έχει σοβαρές βλέψεις για πορεία πρωταθλητισμού. Προηγείται με 2-0, με τον Παναθηναϊκό να καταφέρνει να μειώσει σε 2-1 πριν την λήξη του αγώνα. Πριν όμως το σφύριγμα της λήξης, έγινε κάτι που επρόκειτο να αλλάξει τον ρου της ποδοσφαιρικής ιστορίας εκείνης της ήδη ταραγμένης σεζόν. Στο 67ο λεπτό ο προπονητής Γκμοχ αντικαθιστά τον επιθετικό της ομάδας (στράικερ θα τον ονομάζαμε σήμερα) Ζιώγα με τον Βούλγαρο Γκιόργκι Τσίγκοφ. Ο Τσίγκοφ είναι ένας απ’ τους μόλις δυο ξένους που βρίσκονται στο ρόστερ της λαρισαϊκής ομάδας και χρησιμοποιείται κυρίως ως βοηθητικός παίχτης στην βασική εντεκάδα.
Το ματς ολοκληρώνεται κι ως είθισται η κληρωτίδα βγάζει δυο παίχτες από κάθε ομάδα προκειμένου να περάσουν αντιντόπιγκ τεστ. Μπατσινίλας, Γεωργακόπουλος κληρώνονται για τους πράσινους και Καραπιάλης, Αθανασίου για τους βυσσινί. Όλα καλά μέχρι εδώ. Για ανύποπτο λόγο, όμως, που μέχρι σήμερα παραμένει αδιευκρίνιστος, καλούνται επίσης για έλεγχο ακόμα δυο παίχτες, ένας από κάθε ομάδα. Πρόκειται για ένα δικαίωμα που διατηρούσαν αμφότεροι οι προπονητές των δυο ομάδων ελέω κανονισμού, μέχρι εκείνη τη στιγμή ωστόσο δεν είχε γίνει ποτέ επίκλησή του στην ιστορία της Α’ Εθνικής. Φήμες μάλιστα μαρτυρούν ότι χρήση του δικαιώματος έκανε πρώτος ο Γκμοχ, επιλέγοντας τον Βλάχο του Παναθηναϊκού να εξεταστεί. Σε απάντηση, το επιτελείο του Παναθηναϊκού επιλέγει για εξέταση τον Τσίγκοφ. Το δείγμα των ούρων λαμβάνεται και η ζωή συνεχίζεται κανονικά.
Περίπου ένα μήνα μετά, στις 30 Ιανουαρίου του 1988, σκάει η βόμβα. Το δείγμα των ούρων του Τσίγκοφ βρίσκεται θετικό στην “ισχυρή αναβολική” ουσία κωδεΐνη. Στην πραγματικότητα, η κωδεΐνη είναι μια ουσία που μειώνει την απόδοση και βρίσκεται και σε απλά καθημερινά φάρμακα, όπως λόγου χάρη τα αντιβηχικά. Πράγματι, την εβδομάδα που προηγήθηκε του μοιραίου αγώνα με τον Παναθηναϊκό, ο Τσίγκοφ είχε χάσει τις προπονήσεις ολόκληρης της εβδομάδας, ευρισκόμενος με κρυολόγημα στην Βουλγαρία. Τις ιατρικές συνταγογραφήσεις που δέχτηκε απ’ τον γιατρό του εκεί ενέκρινε και το ιατρικό επιτελείο της ΑΕΛ.
Η βασίλισσα του κάμπου, έτσι, βρέθηκε μπλεγμένη σε γραφειοκρατικά γρανάζια που, ενώ δεν αντικατόπτριζαν την εντός γηπέδου πραγματικότητα, κινδύνευαν να της στερήσουν πολύτιμους βαθμούς. Στην πραγματικότητα, πάντως, οι Θεσσαλοί ελάχιστα θορυβήθηκαν απ’ το αποτέλεσμα. Αφενός γιατί το θεώρησαν σκευωρία σε βάρος τους, εφόσον η ομάδα και ο ίδιος ο παίχτης δεν είχαν ντοπαριστεί με την ουσιαστική έννοια της λέξης, αλλά μονάχα με την αυστηρά τυπική. Εξάλλου, μιλάμε για μια περίοδο μαστιζόμενη από φαινόμενα ντόπιγκ, καθώς τη σεζόν 1985-86 είχε επίσης βρεθεί δις ντοπέ ο Ίσις του ΟΦΗ. Το δεδικασμένο επομένως υπήρχε, αφού στην περίπτωση αυτή είχε τιμωρηθεί ο ίδιος ο παίχτης κι όχι η ομάδα του…
Οι μέρες περνάνε, το δείγμα στέλνεται για εξέταση σε εργαστήριο της Μαδρίτης, το οποίο στις 14 Φεβρουαρίου ανακοινώνει εκ νέου την θετικότητα των ούρων στην απαγορευμένη ουσία. Οι δικαστές επιλαμβάνονται, οι διαβουλεύσεις των αρμοδίων αθλητικών οργάνων εντατικοποιούνται και η ανησυχία στη Λάρισα φουντώνει. Χαρακτηριστική της κατάστασης είναι η φήμη ότι στην συνάντηση που έγινε μεταξύ φορέων της πόλης στο Δημαρχείο στις 3 Μαρτίου, προτάθηκε ως μέτρο διαμαρτυρίας η κατάληψη του νατοϊκού στρατηγείου στα περίχωρα της πόλης. Κομμουνιστής γαρ ο δήμαρχος τότε, και η επαναστατική ορμή αποτυπώθηκε γλαφυρά στις επόμενες εβδομάδες. Δυο μέρες μετά την δημοσίευση της γνωμάτευσης των Ισπανών, πιάνεται ντοπέ και ο Αγκίρε, η καινούργια μεταγραφή του Ολυμπιακού, ο οποίος με τη σειρά του είχε περάσει στα χέρια του μεγαλοεπιχειρηματία και μεγάλου ονόματος της εποχής Γιώργου Κοσκωτά. Αργότερα ο Κοσκωτάς κατηγορήθηκε ότι βρισκόταν σε άμεση και ίσως ύποπτη επικοινωνία με υπουργικά στελέχη του κυβερνώντος ΠΑΣΟΚ… Ας κρατήσουμε αυτή την πληροφορία, θα μας χρειαστεί αργότερα.
Τα ερωτήματα πολλά. Γιατί ο Τσίγκοφ να επιλέξει εσκεμμένα να παραβιάσει το νόμο με μια ουσία η οποία όχι μόνο δεν ενίσχυε την απόδοσή του, αλλά μάλιστα την επιβράδυνε; Ήταν τυχαία η επιλογή του απ’ τον τεχνικό επιτελείο του Παναθηναϊκού; Αν όχι, είχαν παίξει ρόλο οι πράσινοι στο να πάρει ο Τσίγκοφ την ουσία ή απλά το μάντεψαν, δεδομένου του κρυολογήματός του; Υπήρχε μήπως πληροφοριοδότης; Όπως και να χει, το άρθρο 32 του Κώδικα Αγώνων Ποδοσφαίρου κρέμεται πλέον ως δαμόκλειος σπάθη πάνω απ’ τα κεφάλια των Θεσσαλών. Το άρθρο απειλεί τον Τσίγκοφ με αποκλεισμό απ’ τα ποδοσφαιρικά δρώμενα της χώρας για χρονικό διάστημα δυο ετών και την ΑΕΛ με αφαίρεση 2 βαθμών και απώλεια του ματς με τον Παναθηναϊκό 0-2 στα χαρτιά. Σύνολο λοιπόν 4 βαθμοί, δεδομένου ότι τότε η νίκη λογίζεται ως δυο βαθμοί την περίοδο εκείνη. Η πίεση μεγάλη κι εν αναμονή της απόφασης ο πρόεδρος Στέλιος Καντώνιας παθαίνει οξύ έμφραγμα και διακομίζεται στην εντατική.
Η ώρα της κρίσης δεν αργεί κι έτσι ο αθλητικός δικαστής Βασίλης Ανδρόνικος, στις 16 Μαρτίου, ανακοινώνει την απόφασή του: ένοχοι! Το άρθρο 32 έχει παραβιαστεί και τόσο ο Τσίγκοφ, όσο και η ΑΕΛ, θα υποστούν τις προβλεπόμενες ποινές. Η αφαίρεση των βαθμών, με 7 αγωνιστικές να απομένουν, φέρνει την ΑΕΛ σε ισοβαθμία με την ΑΕΚ και τον ΟΦΗ. Η απόφαση του δικαστή εξαπλώνεται με ταχύτητα στην πόλη της Λάρισας και η ανησυχία των προηγούμενων ημερών εκδηλώνεται πλέον ως κανονική εξέγερση! Κόσμος μαζεύεται αυθόρμητα στην κεντρική πλατεία, ενώ ομάδες Λαρισαίων ξεκινάνε μπλόκα στις μεγάλες οδικές αρτηρίες της πόλης. Εκμεταλλεύονται την γεωγραφική θέση της Λάρισας ως κόμβος που ενώνει την Θεσσαλονίκη με την Αθήνα και κόβουν κυριολεκτικά την Ελλάδα στα δυο. Η λαρισινή κομμούνα βρίσκεται πλέον σε πλήρη εξέλιξη!
Το βράδυ της 16ης Μαρτίου βρίσκει τη Λάρισα σε άναρχη κατάσταση. Οι οπαδοί της ΑΕΛ με μπλόκα και οδοφράγματα, καθώς και με σωρούς από καμμένα λάστιχα και άλλα αντικείμενα, κλείνουν τα ρεύματα ανόδου και καθόδου της Εθνικής Οδού Αθήνας – Θεσσαλονίκης. Εκατοντάδες οδηγών βρίσκονται εγκλωβισμένοι και διανυκτερεύουν στα Τέμπη. Θύμα της επαναστατικής ορμής πέφτει και η σιδηροδρομική γραμμή που περνάει μέσα απ’ την πόλη. Πέντε τρένα των εμπορικών αμαξοστοιχιών ακινητοποιούνται πάνω στις ράγες. Οι είσοδοι της πόλης μπλοκάρονται και τα σύννεφα νού απ’ τις σωρούς των καμμένων λαστίχων πληθαίνουν. Κόσμος συρρέει απ’ τα χωριά της Θεσσαλίας για να υποστηρίξει τα δίκαια αιτήματα του κόσμου της ΑΕΛ.
Οι εκδηλώσεις αυτές δεν έμειναν μόνο σε επίπεδο αυθόρμητης λαϊκής έκρηξης, αλλά βρήκαν ευήκοα ώτα στα αυτιά των τοπικών αρχόντων. Ο δήμαρχος Λαμπρούλης, προερχόμενος απ’ το ΚΚΕ και έχοντας γνωστή κόντρα με την εξουσία των Αθηνών, και σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο δίνουν εντολή για κλείσιμο όλων των εμπορικών καταστημάτων και των δημοσίων υπηρεσιών της πόλης, ενώ παραγγέλνουν οι καμπάνες των εκκλησιών να ηχούν σε πένθιμο ρυθμό! Ένα απ’ τα μεγαλύτερα αστικά και οικονομικά κέντρα της χώρας νεκρώνεται ολοκληρωτικά και με τη βούλα των αρχών. Ο νομάρχης της Λάρισας Κουκουλάκης επιβεβαιώνει ότι θα μεταβιβάσει τα δίκαια αιτήματα στην πρωτεύουσα, οι βουλευτές της αντιπολιτευόμενης ΝΔ Σουφλιάς, Κατσαρός κι Ευστρατιάδης, του ΚΚΕ Παπαδημητρίου, μέχρι κι ο κυβερνητικός βουλευτής Καραμπάτσας, τάσσονται ευθέως υπέρ της ομάδας της πόλης, ενώ ο ακόμη κι ο Μητροπολίτης Σεραφείμ ηγείται της πορείας που περιοδεύει την Λάρισα και καταλήγει στα μπλόκα της εθνικής οδού. Η λαρισινή κοινωνία βρίσκεται σύσσωμη απέναντι στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο.
Στο πλευρό της βυσσινί θύελλας βρέθηκε η μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων οπαδών. Η Βέροια, η οποία αγωνίζονταν την επόμενη αγωνιστική με την ΑΕΛ, δήλωσε ότι δεν θα κατέβαινε στον αγώνα, παραδίδοντας ως ένδειξη συμπαράστασης το ματς και τους 2 βαθμούς στην ΑΕΛ. Ακολούθησε ο Ολυμπιακός, ο οποίος όπως θυμόμαστε βρίσκεται σε τροχιά παράλληλη μ’ αυτή της Λάρισας. Ακόμα κι ο ΠΑΟΚ, παρά την έντονη πικρία που επικρατούσε μεταξύ των δυο ομάδων λόγω του πρόσφατου περιστατικού που είχε οδηγήσει στον θάνατο του καθηγητή Μπλιώνα, έστειλε πούλμαν υποστήριξης από τη Θεσσαλονίκη. Μόνοι αντιτιθέμενοι στον αγώνα της ΑΕΛ βρέθηκαν φυσικά οι άμεσα ευνοούμενοι απ’ την πτώση της: η πλέον πρωτοπόρος ΑΕΚ κι ο Παναθηναϊκός.
Ποιος λοιπόν θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του; Ποιος θα είναι αυτός ο από μηχανής θεός που είτε θα λυτρώσει την ΑΕΛ είτε θα οριστικοποιήσει την καταστροφή της, κινδυνεύοντας να εκτροχιάσει την κατάσταση στον κάμπο; Πρόσωπο-κλειδί, πέρα απ’ τον δικαστή Ανδρόνικο που έχει ήδη παίξει το ρόλο του, είναι ο υφυπουργός Αθλητισμού της κυβέρνησης Παπανδρέου, Σήφης Βαλυράκης. Έχοντας ήδη δηλώσει μερικές ημέρες νωρίτερα ότι η κυβέρνηση δεν θα ανακατεφτεί καθόλου με την ιστορία του Τσίγκοφ, κάνει κλασική αλά ελληνικά κωλοτούμπα και εν μια νυκτί αλλάζει το άρθρο 32 του ΚΑΔ. Σύμφωνα με το νέο νόμο, ο οποίος πλέον εναρμονίζονταν με τις τότε οδηγίες της ΟΥΕΦΑ και ισχύει ίδιος μέχρι και την ημέρα συγραφής του παρόντος, η χρήση απαγορευμένων ουσιών αφορά τον παίκτη και μόνο, με την προϋπόθεση ότι η ομάδα δεν γνώριζε τη χρήση τους κι ότι δεν είχαν βρεθεί κι άλλοι ντοπαρισμένοι παίχτες στον ίδιο έλεγχο. Ακόμα και σ’ αυτή την περίπτωση, η ομάδα τιμωρούνταν μεν, μόνο δια πολύ τσουχτερών προστίμων δε. Ο πέλεκυς της αφαίρεσης βαθμών δεν απειλούσε πλέον την βασίλισσα του κάμπου, η πολιορκία της πόλης εκ των έσω λύθηκε, οι ποπολάροι επέστρεψαν στις δουλειές τους και η πόλη συνέχισε τη ζωή στους προηγούμενους ρυθμούς. Ο δρόμος ήταν πια ανοιχτός για την κατάκτηση του βαρύτιμου τροπαίου του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η παραφιλολογία συνεχίστηκε έντονη τις επόμενες ημέρες και κράτησε πολύ καιρό ακόμα. Μόλις ξεκίνησαν τα επεισόδια, έφτασαν εσπευσμένα στη Λάρισα τρεις δημοσιογράφοι: ο Γιώργος Λιάνης, ο Κώστας Χαρδαβέλας κι ο Γιάννης Δημαράς. Κι ενώ οι δυο τελευταίοι ίσως ήρθαν αποκλειστικά για το γύρισμα ενός σχετικού με τα συμβάντα στη Λάρισα επεισοδίου της εκπομπής Ρεπόρτερς, ο πρώτος φημολογείται ότι διατηρούσε ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας απευθείας με το πρωθυπουργικό γραφείο, το οποίο ενημέρωσε και για τον κίνδυνο πλήρους εκτροπής της κατάστασης στον κάμπο. Ο Ανδρέας Παπανδρέου προφανώς ζύγισε την κατάσταση και είδε ότι δεν βάρυνε τελικά και τόσο πολύ η ακεραιότητα του άρθρου 32, μπροστά στην πιθανότητα παρατεταμένων επεισοδίων σ’ ένα απ’ τα πιο ζωτικά σημεία της χώρας.
Απ’ την άλλη πλευρά, μπαίνει στην εξίσωση και η υπόθεση ντόπιγκ του ερυθρόλευκου Αγκίρε και οι στενές σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τον ιδιοκτήτη του Ολυμπιακού Κοσκωτά. Ο Κοσκωτάς τα επόμενα χρόνια έγραψε το όνομά του στην ελληνική ιστορία, συνεισφέροντας στον συλλογικό νου ένα απ’ τα μεγαλύτερα οικονομικά σκάνδαλα που έχει γνωρίσει ποτέ η χώρα, παίρνοντας μαζί στο λαιμό του και μερικά στελέχη του κυβερνώντος κόμματος. Οι επαφές μεταξύ των δυο στρατοπέδων, επομένως, υπήρχανε. Στη ντόπα του Αγκίρε θα χαλάγανε δηλαδή το αλισβερίσι; Ίσως έπαιξε κι αυτό το ρόλο του στο να βάλει την υπογραφή του στο νέο νόμο ο Βαλυράκης. Γλίτωσε σα να λέμε ο Τσίγκοφ για χάρη του Αγκίρε.
Απ’ την άλλη υπάρχει και η οπτική των Αεκτζήδων, οι οποίοι λένε ότι το πρωτάθλημά τους χάθηκε γιατί ο Παπανδρέου βρήκε την ευκαιρία να μπλεχτεί προσωπικά και μετά να παραστήσει τον προστάτη των αδυνάμων στο Κιλελέρ, ανεβάζοντας τα ποσοστά του παραπέοντος ΠΑΣΟΚ και κατακρεουργόντας το νόμο.
Όσο πιθανό είναι το ένα σενάριο, άλλο τόσο είναι και το άλλο. Κι όσον αφορά την εξέγερση του κάμπου, αυτή κρίθηκε εκ του αποτελέσματός της. Την Πρωτομαγιά του 1988, το θρυλικό βολέ του Μητσιμπόνα γράφεται με χρυσά γράμματα στο ποδοσφαιρικό στερέωμα και χαρίζει στην ΑΕΛ το πρώτο και τελευταίο μέχρι σήμερα πρωτάθλημα στην ιστορία της ομάδας, της πόλης και ολόκληρης της ελληνικής επαρχίας. Εκείνη η φουρνιά παιχτών της ΑΕΛ συνεχίζει να μνημονεύεται ως μια απ’ τις πιο ολοκληρωμένες και απολαυστικές ομάδες που έχει να επιδείξει η ποδοσφαιρική μνήμη της χώρας. Και τι συνέβη με τους πρωταγωνιστές άραγε; Ο Στέλιος Καντώνιας ευτυχώς επέζησε του εμφράγματος, ο προπονητής Γκμοχ δυστυχώς απολύθηκε την τελευταία αγωνιστική, έχοντας ήδη συμφωνήσει με τον Κοσκωτά να αναλάβει την επόμενη σεζόν τον Ολυμπιακό κι ο Τσίγκοφ αθωώθηκε, συνεχίζοντας πλέον την καριέρα του στην Κύπρο. Σήμερα, είναι τελωνειακός υπάλληλος στην πατρίδα του και μάλλον θα θυμάται με νοσταλγία τις περίεργες εκείνες μέρες που έγινε ο πιο πολυσυζητημένος ποδοσφαιριστής μιας ολόκληρης χώρας…