Πάντα μου άρεσε να βλέπω το γράψιμο σαν ένα ταξίδι στον ψυχισμό μου. Το ταξίδι αυτό βέβαια συχνά παίρνει την μορφή roller coaster αφού τα συναισθήματα μου, τα οποία τόσο προσπαθώ να καταλάβω, την μια ανεβαίνουν κορυφές, την άλλη βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση. Ωστόσο μόλις φτάσω στον προορισμό, τις περισσότερες φορές νιώθω μια ανακούφιση, ακριβώς γιατί αν είσαι τολμηρός να κάνεις την κούρσα, στο τέλος της διαδρομής κάτι θα ‘χεις κατανοήσει για σένα καλύτερα.
Αυτό συμβαίνει διότι οι σκέψεις μας, που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα συναισθήματά μας, στροβιλίζονται άτακτα στο κεφάλι μας, με αποτέλεσμα πολλές φορές το μόνο που διακρίνουμε για κάθε πρόβλημα να είναι το χάος του και μόνο. Αντίθετα με τα σωστά εργαλεία μπορούμε να σπάσουμε το πρόβλημα στις συνιστώσες του και με έναν πιο μεθοδικό τρόπο να αναζητήσουμε την αντικειμενική αλήθεια του. Αυτά τα εργαλεία είναι το μελάνι και το χαρτί. Πιστέψτε με όταν σας λέω ότι με αυτά τα εργαλεία μπορούμε να βάλουμε το χάος μας σε τάξη.
Σε αυτή την σελίδα λοιπόν κύριος στόχος μας είναι να εξερευνήσουμε αυτό το χάος, να το ξεψαχνίσουμε κι ίσως να ερμηνεύσουμε κομμάτια του. Το χάος δεν θα έπρεπε να μας τρομάζει απόλυτα όμως, αφού μέσα του κρύβονται το πάθος, ο αυθορμητισμός και όλες μας οι ανασφάλειες. Ανάθεμα πόσο βαρετοί θα ήμασταν αν δεν ερωτευόμασταν σε βαθμό να ακούμε τον νέο δίσκο της Taylor Swift, πόσο μονότονοι αν δεν λέγαμε ό, τι βλακεία μας κατέβαινε και πόσο καταπιεστικοί αν δεν αποδεχόμασταν πόσο ατελείς είμαστε.
Φυσικά το ύφος θα ‘ναι πιο χαλαρό, οπότε μην είστε ψείρες της γραμματικής. Εδώ δεν θα γράφουμε εκθέσεις λυκείου, αλλά θα κάνουμε τέχνη. Επιπλέον όποτε πάμε κανά ταξιδάκι, θα σας γράφουμε συμβουλές για το πώς να ζήσετε στο απόλυτο την εμπειρία. Καλά μην φανταστείτε, το άρθρο θα περιλαμβάνει πληροφορίες για φθηνό φαΐ, αλκοόλ και αφού ως γνωστόν είμαστε κουλτουριάρηδες θα γράφουμε και για αξιοθέατα. Ακόμη, για τα πιο ενδιαφέροντα ματσάκια θα υπάρχει κάλυψη από γνωστούς «αθλητικογράφους» του χώρου. Και γενικά για ό, τι θα θέλαμε να εκφραστούμε ο Lazy Baker είναι το μέρος να μας ακούει. Μάλιστα φιλοδοξία μας είναι να γίνει και δικός σας χώρος ακρόασης, αρκεί να έχετε το θάρρος να εκφραστείτε. Το μόνο που έχετε να κάνετε είναι να στείλετε το κείμενο σας στο mail info@lazybaker.gr. Λοιπόν… τι περιμένετε; Θα έρθετε μαζί μας σε αυτό το ταξίδι;
Αα και λίγα λόγια για μένα. Με λένε Κωνσταντίνο Μητράκα και σπουδάζω Μηχανικός Παραγωγής και Διοίκησης στα Χανιά. Γουστάρω τα ηλιοβασιλέματα, την καλή παρέα, ένα αληθινό χαμόγελο και το ουίσκι. Περισσότερα για μένα θα πουν τα άρθρα. Καλωσήρθατε!
Φίλοι αναγνώστες, θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος. Όχι διότι δεν έχω πολλά να πω, αν ένιωθα άλλωστε ότι δεν έχω κάτι να σας δώσω δεν θα έγραφα αυτές τις γραμμές τώρα, αλλά διότι το κομμάτι της αυτοαναφοράς είναι πάντοτε μια διαδικασία άχαρη. Αφήστε δε, που δεν έχω και πολλά να γράψω. Βιογραφικό κάνουν όσοι κάπου έχουν φτάσει στη ζωή τους, όχι αυτοί που βρίσκονται ακόμα στο ξεκίνημα. Εν πάση περιπτώσει, η καλή πίστη επιβάλλει να μάθετε μερικά βασικά πράγματα για μένα.
Με λένε Γιάννη Χατζή, είμαι 22 χρονών και σπουδάζω στη Νομική του ΑΠΘ. Γέννημα θρέμμα Λαρισαίος, έχω την τύχη να κατάγομαι απ’ την πιο παρεξηγημένη περιοχή της Ελλάδας. Αργά ή γρήγορα, με το καλό ή με το στανιό, θα προσπαθήσω να άρω την παρεξήγηση και να σας κάνω να δείτε την υπέροχη αυτή περιοχή μέσα απ’ τα δικά μου μάτια. Στην πόλη αυτή μεγάλωσα, ανδρώθηκα κι έβαλα τα θεμέλια για την μελλοντική ενήλικη ζωή μου. Εκεί έζησα σχεδόν όλες τις “πρώτες φορές” μου και οι άνθρωποι της θα με ακολουθούν μέχρι τα βαθιά μου γεράματα.
Η μοίρα όμως τα έφερε έτσι που αναγκάστηκα να εγκαταλείψω τον κάμπο, κι εδώ και περίπου 4 χρόνια μένω στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που έδωσε άλλο σχήμα στην εξέλιξη του χαρακτήρα μου και μου έδωσε τα ερεθίσματα και τις ευκαιρίες που χρειαζόμουν για να γίνω ο άνθρωπος που είμαι σήμερα. Εδώ υπήρξα φοιτητής, εδώ έμαθα να είμαι ανεξάρτητος, να είμαι επιτέλους λίγο κοινωνικός, να βγω απ’ το στενό καβούκι της μικρής επαρχιακής πόλης. Να ανοίξω εν ολίγοις, όπως λέγαμε και στην έκθεση, τους ορίζοντές μου και να δω πως ζει ο κόσμος και μακριά απ’ το σπίτι μου, απ’ το comfort zone μου.
Γιατί Νομική; Με εντυπωσίασε το κύρος του επαγγέλματος και οι αναρίθμητες διέξοδοι του πτυχίου. Το δίλημμα γιατρός ή δικηγόρος δύσκολα ξεριζώνεται απ’ την ελληνική συνείδηση και η δική μου συνείδηση δεν αποτέλεσε εξαίρεση. Χαίρομαι που το λέω, μέχρι σήμερα δεν συνάντησα ακόμα μάθημα χωρίς ενδιαφέρον. Ίσως να είμαι πολύ βαρετός άνθρωπος, ίσως έχει παίξει κι αυτό το ρόλο του. Δεν ξέρω. Είναι μια σχολή που σου δίνει αυτό που ζητάς, δε θα βρεθείς δηλαδή προ εκπλήξεως. Δίκαιο ζήτησες, δίκαιο πήρες. Κι ως προς τις διεξόδους, είναι τόσες πολλές που στο τέλος καταλήγουν να είναι ελάχιστες. Ίσως γι αυτό με δυσκολεύει κι εμένα να βρω τον δρόμο της εξόδου.
Ο Αριστοτέλης είπε κάποτε ότι ο άνθρωπος είναι ζώον πολιτικόν. Κι εγώ την προτροπή αυτή του φιλοσόφου την έλαβα πολύ σοβαρά υπόψη μου. Από μικρός προσπαθώ να ασχολούμαι αρκετά με την πολιτική επικαιρότητα αλλά και την πολιτική επιστήμη. Έντονες κοινωνικές ανησυχίες και πολιτικά βιώματα έπλασαν την πολιτική μου ταυτότητα και ιδεολογία. Κι επειδή τα βιώματα και οι ανησυχίες υπήρξαν πολύ προσωπικά, η ιδεολογία δεν ταυτίζεται με αυτή κανενός κόμματος ή παράταξης. Οι απόψεις που προτίθεμαι να εκφράσω εδώ είναι δικές μου και αντανακλούν το πως οραματίζομαι το μέλλον της κοινωνίας μας, της χώρας μας και του κόσμου.
Μ’ αρέσουν επίσης πολύ τα ταξίδια. Μικρός δεν είχα την ευκαιρία να ταξιδέψω πολύ και το απωθημένο μεγάλωσε μέσα μου ανά τα χρόνια, σε σημείο που απ’ την στιγμή που έβγαλα τα πρώτα μου λεφτά, έγινε σκοπός ζωής. Η ομορφιά της φύσης και του ανθρώπινου πολιτισμού είναι εκεί και περιμένει τους τολμηρούς εξερευνητές που θα βρουν το θάρρος να την ανακαλύψουν. Όλα τα χόμπι έχουν τη χάρη τους, άλλα προσφέρουν φυσική κατάσταση, άλλα χρήματα, άλλα γνώσεις και ούτω καθεξής. Αλλά το συναίσθημα του να πίνεις ζεστό καπουτσίνο παρέα με την κοπέλα σου, μια συννεφιασμένη φθινοπωρινή μέρα στην πλακόστρωτη πλατεία, με θέα έναν μικρό κήπο που μέσα στεγάζει το μαυσωλείο του Δάντη, έχοντας ως μουσική υπόκρουση τους χτύπους της καμπάνας του καθεδρικού, αυτό το συναίσθημα δε μπορεί να σου το χαρίσει κανένα άλλο χόμπι. Ναι, για ταξίδια θα γράφουμε αρκετά εδώ πέρα.
Γενικά είμαι τύπος που του αρέσει να διαβάζει. Στην παιδική μου ηλικία έδωσα βάση στην κλασσική λογοτεχνία, ελληνική και ξένη, ενώ αργότερα προστέθηκαν και πιο τεχνικά κομμάτια. Φιλοσοφία, ιστορία, πολιτική και τα συναφή αντικείμενα. Τελευταία, δηλαδή την τελευταία δεκαετία, έχω αποκοπεί απ’ το αντικείμενο, κάτι το οποίο θέλω όσο το δυνατόν πιο σύντομα να ανατρέψω, εν μέρει μέσω και του Lazy Baker. Μαζί φιλοδοξώ να ταξιδέψουμε σε πολλούς μαγευτικούς κόσμους της λογοτεχνίας, αλλά και να προσεγγίσουμε νέες και παλιές ιδέες που εκφράστηκαν μέσα απ’ το χαρτί.
Και το γράψιμο πως προέκυψε; Είναι μια φυσική, πιστεύω, ανάγκη του ανθρώπου να εκφράζεται, να κοινωνεί και να μοιράζεται. Κι επειδή verba volant, επιλέγουμε τα scripta, ως έναν διαχρονικό τρόπο αποτύπωσης μια στιγμής. Ποιος ήμουν εγώ εκείνο το καλοκαιρινό πρωινό, τι σκέψεις άραγε περνούσαν απ’ το μυαλό μου; Άμα τις πω στο τηλέφωνο σε πέντε λεπτά θα έχουν ξεχαστεί απ’ τον αποδέκτη, αν ποτέ κατάφεραν να ληφθούν εξαρχής. Το γράψιμο λοιπόν είναι για μένα ενός είδους παρακαταθήκη προς τον μελλοντικό μου εαυτό. Επειδή, όμως, αγαπητοί αναγνώστες, πολλά πράγματα μαζί ένα μόνο μυαλό δε μπορεί να τα φέρει βόλτα, σκέφτηκα πόσο καλή ιδέα θα ήταν για μερικές απ’ αυτές τις σκέψεις και ανησυχίες να ζητήσω την βοήθεια του κοινού. Να τις συζητήσω, να δω τις αδυναμίες τους και τα δυνατά τους σημεία, ποιες να κρατήσω και ποιες να πετάξω.
Αρκετά όμως με τις φλυαρίες. Στο Lazy Baker είμαστε άνθρωποι των έργων, όχι των λόγων. Μείνετε συντονισμένοι, ελπίζω να μην το μετανιώσετε.