Με ένα σύντομο κείμενο θα προσπαθήσω να δείξω πώς ο αφηρημένος ιδεαλισμός αποτελεί την βάση πίσω από κάθε φριχτή ιδεολογία.
O καθένας δημιουργεί την δικιά του πραγματικότητα, ζει στον δικό του κόσμο. Ο καθένας έχει τις δικές του εμπειρίες και γνώσεις και με αυτά τα σύνεργα σαν πλαστελίνη πλάθει τις πεποιθήσεις και τους στόχους του. Οι κόσμοι όλων μας, όμως, πλέκονται ( ή και συγκρούονται) κάτω απ’ τον μανδύα της κοινωνίας. Ο τρόπος λοιπόν που συνδέονται οι κόσμοι μας καθορίζει την ποιότητα της κοινωνίας μας. Σε αυτό το κείμενο δεν θα ασχοληθούμε με την κοινωνία, αλλά με τον κόσμο και την πραγματικότητα του ενός.
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας πως η ανατομία είναι επικίνδυνο πράγμα. Είναι επικίνδυνο να σε αποκόπτεις απ’ τις συλλογικά αποδεκτές κατευθυντήριες γραμμές μιας «καλής» ανθρώπινης ζωής. Είναι επικίνδυνο να σε εξαιρείς απ’ τους κανόνες που διέπουν τις πραγματικότητες των άλλων. Γιατί έτσι το δικό σου καλό και κακό είναι διαφορετικό απ’ των υπολοίπων. Είναι καταστροφικό να κινείσαι στις δικές σου γκρίζες ζώνες, όταν για τους άλλους αυτές οι ζώνες είναι «κακές». Γιατί τότε η κοινή σου λογική διαφέρει απ’ την κοινή λογική της κοινωνίας. Όταν σκέφτεσαι πως η ζωή σου είναι ένας κύκλος που δεν εφάπτεται με τις ζωές των άλλων, τότε νομίζεις ότι οι πράξεις σου δεν έχουν συνέπειες στις ζωές των άλλων. Κι αν δεν έχουν συνέπειες, τότε δεν έχεις κάτι να φοβηθείς. Κι αν δεν φοβάσαι, αργά ή γρήγορα γίνεσαι τέρας.
Σκέψου να έχεις πείσει τον εαυτό σου πως δεν υπάρχει κοινή ηθική, αλλά πως η ηθική για παράδειγμα είναι απλώς ένα παιχνίδι των ισχυρών για να χειραγωγούν την μάζα και να την κρατάν σε μία τάξη. Είναι μια γνωστή καραμέλα αυτή εξάλλου. Σκέψου επίσης ότι ζεις απομονωμένα και φτιάχνεις τις δικές σου ιδέες. Είναι επικίνδυνο να φτιάχνεις ιδέες, όταν δεν ζεις. Γιατί αν δεν ζεις, αν δεν γεμίζεις εμπειρίες, δεν επιβεβαιώνεις τις ιδέες σου. Απλώς χτίζεις με το μυαλό σου χάρτινα πυργάκια, όπου μια καλή δόση αέρα, αρκεί για να τα γκρεμίσει. Σκέψου επίσης ότι αύριο ο κόσμος καταστρέφεται. Τι σε κρατάει τότε απ’ το να κάνεις ό, τι θες, ό, τι έχεις ποτέ σου φαντασιωθεί; Τίποτα δεν σε κρατάει, αφού είσαι πια απολύτως ελεύθερος. Ο παραλογισμός έχει γίνει πια η λογική σου.
Το άρθρο αυτό είναι εμπνευσμένο από τον εγκληματία Τσαρλς Μάνσον που ήταν ηγέτης μιας αίρεσης, με την ονομασία Οικογένεια Μάνσον. Οι ακόλουθοι του Μάνσον διέπραξαν εννέα δολοφονίες το διάστημα μεταξύ Ιουλίου και Αυγούστου του 1969.
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μητράκας.
