Χριστούγεννα – Μια Εποχή γεμάτη Αγάπη
Τα λαμπάκια είναι σίγουρα αυτά που κάνουν την διαφορά. Τα λαμπάκια τυλίγονται σε κάθε κορμό και σε κάθε κολόνα. Ενώνουν κτίρια, καλλωπίζουν τα τσιμέντα και γεμίζουν το μονότονο μάτι με μαγεία. Άγιοι Βασίληδες, έλκηθρα και ξωτικά ξεχύνονται στην γκρι πόλη γεμίζοντάς την με χρώματα, ευχές κι όνειρα. Ο ρουτινιάρης ξεχνάει τα προβλήματα και την πίεση της ύπαρξης και για λίγο αναπνέει. Πίνει ζεστό καφέ, εμπνέεται απ’ το παραμύθι της εποχής, νοσταλγεί χιόνι και χορταίνει να παρατηρεί τον κόσμο που όλο έρχεται και φεύγει με δώρα και χαμόγελα.
Πράγματι τα Χριστούγεννα είναι μια απόλυτα εμπορική περίοδος όπου ο καταναλωτισμός γίνεται αυτοσκοπός. Μαζί με τα δώρα όμως έρχεται και πολύ αγάπη. Η πράξη αποκτά νόημα κι έτσι παύει να είναι απλώς μια ματαιόδοξη κίνηση. Το υλικό χρωματίζεται με συναίσθημα. Στον κόσμο του Σκρουτζ και του πολικού εξπρές το δώρο ζωντανεύει, βγάζει στόμα κι όλο μοιράζει φιλιά. Τα ταμεία γεμίζουν, η υλική ευδαιμονία ενισχύεται σαν σύγχρονη πάθηση κι ο κόσμος όλο αποπροσανατολίζεται από αυτά που έχουν αξία. Δεν είναι πολλά αυτά που πράγματι μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Θα συνόψιζα τον πλούτο του πολιτισμού μας στα εξής – πέντε αληθινές κουβέντες, το σούρουπο, ένα καλό βιβλίο και τα μελομακάρονα. Δεν φταίνε όμως τα Χριστούγεννα που έχουμε αποκλίνει από έναν δρόμο πνευματικότητας και ομορφιάς. Όμορφο είναι και το σνίκερ, δεν δαιμονοποιώ τα ψώνια, απλώς να καταναλώνουμε με συνείδηση κι όχι σαν όχλος.
Εκτός απ’ τα λαμπάκια και τον καταναλωτισμό, στην σύγχυση των γιορτών ανθίζει και μια ακόμη μάστιγα. Τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα. Η βιασύνη των ημερών και το ξέφρενο φαγοπότι δημιουργεί μια νευρικότητα η οποία δυστυχώς βρίσκει τρόπο να ξεσπά στο γκάζι. Λέμε ότι ευθύνεται η φούρια των ημερών που υπάρχει τόσος εκνευρισμός στους δρόμους, το άγχος να διεκπεραιωθούν γρήγορα όλες οι εκκρεμότητες και δουλειές. Η αλήθεια είναι όμως, ότι οι γιορτές ξεγυμνώνουν βίαια τα ελλείμματα χρόνου, οργάνωσης, δυνατοτήτων, πόρων, αλλά και ωριμότητας του πολιτισμού μιας χώρας. Ιδίως όταν αναφερόμαστε σε Έλληνες οδηγούς. Παραπάνω ανέφερα πως είναι καλό να μεταφέρουμε ένα αίσθημα σε ένα υλικό ακριβώς γιατί με αυτό τον τρόπο αποτυπώνουμε μια μοναδικότητα στο άψυχο αντικείμενο. Ωστόσο αν αυτό το συναίσθημα είναι απογοήτευση και θυμός και το υλικό είναι το τιμόνι, τότε μακάρι η τύχη, η μοίρα κι ο Θεός να είναι μαζί μας γιατί οδεύουμε προς την καταστροφή. Ο νέος αισθάνεται μια περίσσεια αυτοπεποίθηση, ο παλιός νιώθει πως του ανήκει ο δρόμος. Κι οι δυο πίνουν γιατί τα Χριστούγεννα η καρδιά ζητά να αλαφρώσει και η γλώσσα να λυθεί μπας και βγάλει απωθημένα, παράπονα κι οράματα. Κι οι δυο μετά οδηγούν. Κι οι δυο δεν είναι σε θέση να σκεφτούν την πιο απλή απ’ όλες εξίσωση, προσοχή ίσον ζωή.
Τα Χριστούγεννα λοιπόν, είναι η εποχή που όλοι προσμένουν κάτι όμορφο. Μακάρι να έρθει σε όλους σας αυτό που επιζητείτε. Μακάρι φέτος τα Χριστούγεννα να νιώσετε γεμάτοι. Κι όχι μόνο από φαΐ. Καλά ξενύχτια, καλά ποτά και μακριά από αμάξια. Καλές γιορτές σας ευχόμαστε εμείς στο Lazy Baker!
Γράφει ο Κωνσταντίνος Μητράκας.
